നഗരസന്ധ്യയിലൂടെ നടക്കുമ്പോള്‍ അയാളെ കണ്ടു. അച്ഛന്റെ പ്രായമുണ്ട്‌. നന്നായി മദ്യപിച്ചിരിക്കുന്നു. ചിരിച്ചുകൊണ്ടു വന്നു. നിന്റെ കൂടെ കഴിക്കണം. നിര്‍ബന്ധം.
തൊട്ടടുത്ത ബാറിലെയ്‌ക്കു നടക്കുമ്പോള്‍ ആ ദുര്‍ബലമനുഷ്യന്‍ ഇടറി വീഴാന്‍ പോയി. കൈതാങ്ങില്‍ നിറുത്തി പറഞ്ഞു.
ഇനിവേണ്ട!!.
നിന്നെ ഇഷ്ടമാണെനിക്ക്‌...നിന്റെ ഭാര്യ എന്റെ മോളുടെ ക്ലാസ്‌മേറ്റാണ്‌....you know..??
സര്‍ക്കാര്‍ ഡിപ്പാര്‍ട്ട്‌മെന്റില്‍ എഞ്ചിനീയറായിരുന്നു.
ഒരേ ഒരു മകള്‍. കല്ല്യാണം കഴിച്ചയച്ചു. വൃദ്ധരായ ദമ്പതികള്‍ ഒറ്റക്കു വീട്ടില്‍.....
ഒരിക്കല്‍ പത്രക്കാര്യത്തില്‍ എന്നോടു സഹകരിച്ച പരിചയം മാത്രം....
ഞാന്‍ ബാറിലേക്കു നയിച്ചില്ല.
അദ്ദേഹം റൂമിലേയ്‌ക്കു നടന്നു.
ആവശ്യത്തിലധികം കഴിച്ചിരിക്കുന്നു. ഇനി കൊടുക്കരുതെന്ന്‌ ഞാന്‍ ബോയിയോടു പറഞ്ഞു.
ഒരു സ്‌മോള്‍.....
ഞാന്‍ വഴങ്ങി.
ഇതു പതിവെന്ന്‌ ബോയ്‌. ഞാന്‍ പറഞ്ഞു ഈ മനുഷ്യന്‍ വീടെത്തില്ല.
ഞങ്ങള്‍ കൊണ്ടാക്കുകയാണ്‌ പതിവെന്ന്‌ റൂംസര്‍വീസുകാര്‍....
അധൈര്യം കൂടെ പിറപ്പായതുകൊണ്ട്‌ പറഞ്ഞു...ഇനി കൊടുക്കരുത്‌..
അദ്ദേഹം നിഷ്‌കളങ്കമായി ചിരിച്ചു.....ഇനി കൊടുക്കരുത്‌..!!
ഞാന്‍ പണം കൊടുക്കാമെന്ന്‌ പറഞ്ഞു.
അദ്ദേഹം ചിരിച്ചു...ഞാന്‍*****എഞ്ചിനീയറായിരുന്നു you know....ഇപ്പോള്‍ എനിക്കു വെറുതേ കുറേ കാശുകിട്ടി....എനിക്കെന്തിനാണിത്രയും കാശ്‌....??
ഞാന്‍ മിണ്ടിയില്ല.
ഏകാന്തത......
ഇനി ഒരു പെഗ്ഗുപോലും കൊടുക്കില്ലെന്ന്‌ ഉറപ്പുവാങ്ങി, ഞാന്‍ ഇറങ്ങി നടന്നു...
പക്ഷെ, നമ്മള്‍ ശ്രദ്ധിക്കാതെ പോകുന്ന കുറേ കാര്യങ്ങള്‍ ഇപ്പോഴും ഉണ്ട്‌...
ഈ വയസ്സന്‍മാരെ......
No comments:
Post a Comment